വിളക്ക്

കനിവിന്നുറവ വറ്റുന്ന ലോകമേ 

നന്മയാം വിളക്കു തൻ തിരികളെല്ലാം

ഊതിക്കെടുത്തി നീയെന്തെല്ലാം നേടിടും  

ഊഴിയിലന്ധകാരമോ നിനക്ക് പഥ്യം 

നിന്നുടെ പ്രയാണത്തിന്നൂർജമേകേണ്ട-

തെന്നെന്നും കാരുണ്യകിരണങ്ങളല്ലേ

കാരുണ്യക്കുളിർകാറ്റുയരേണ്ടതെന്നും

മാനവഹൃത്തിൽ നിന്നാണെന്നതോർക്കുക

സഹജീവി സ്നേഹത്തിന്നഭാവമെന്നും

അഹമെന്നഭാവത്തിൻ മറുവശമല്ലോ

തെല്ലൊന്നു നിനച്ചു നീ മുന്നോട്ടു പോകൂ

അല്ലെങ്കിലിതന്ത്യത്തിനാരംഭമായിടും

രഞ്ജിനി വിഷ്ണുപ്രിയമാരേ നോക്കിടൂ

അജ്ഞാത ശക്തിയെ കാണുകയവരിൽ

അവരെ മാതൃകയാക്കിയാൽ ജ്വലിക്കും

ആയിരം വർഷങ്ങൾ നന്മതൻ ദീപം

(എൻ.വി.ജി.)